شناسه خبر : ۱۵:۱۶ 1394/03/31
از پکن تا ریو؛ میران ها را دریابیم
سید محمود میران به عنوان یک چهره استثنایی و فوق ستاره، در تاریخ جودوی ایران به عنوان یک چهره ماندگار به ثبت رسیده است. جودوکاری که پیش از حضور حرفه ای در عرصه رقابت های جودو، سالها در عرصه کشتی پهلوانی نیز یکه تاز بود و در اختیار داشتن بازوبند پهلوانی کشور، در اصل معرفت […]
سید محمود میران به عنوان یک چهره استثنایی و فوق ستاره، در تاریخ جودوی ایران به عنوان یک چهره ماندگار به ثبت رسیده است. جودوکاری که پیش از حضور حرفه ای در عرصه رقابت های جودو، سالها در عرصه کشتی پهلوانی نیز یکه تاز بود و در اختیار داشتن بازوبند پهلوانی کشور، در اصل معرفت و فن را برای سالها یدک می کشید.
به گزارش پایگاه خبری رزم نیوز، در سالهایی که نسل طلایی رزمی ایران و فوق ستاره هایی چون فریبرز عسکری و هادی ساعی در تکواندو، سید علی میرمیران، علی اصغر شعبانی، محمدرضا جعفری و حسین اوجاقی در ووشو، علیرضا کتیرایی، مهران بهنام فر و مهدی عموزاده در کاراته و اکبر احدی و صمدی در بوکس شناسنامه جدیدی برای رزمی ایران به ثبت رسانده و برای این ورزش ها اعتبار جهانی خریده بودند، دو چهره تکرار نشدنی در جودوی ایران عرض اندام کرده و این رشته را همطراز سایر رزمی ها ارتقاء دادند.
محمود میران و آرش میراسماعیلی که بی تردید هویت جهانی جودوی ایران از ابتدا تاکنون مدیون این دو جودوکار تاریخ ساز بوده که در مجموع با کسب پنج مدال طلا، نقره و برنز جهانی که سهم میران تک مدال برنز جودوی ایران در عرصه تاتامی جهانی بوده است، توجه بسیاری را در داخل و عرصه بین الملل به این ورزش جلب کردند. اینک میراسماعیلی در کسوت نایب رئیس فدراسیون و مدیر تیم های ملی و میران که اخیرا از سرمربیگری جوانان استعفا کرد به عنوان یک ملی پوش اسبق نه تنها دور از جودو نیستند، بلکه به عنوان افرادی تاثیرگزار در معادلات این روزهای جودو، هر کدام از سهم و جایگاه خاص خود برخوردارند.
روز گذشته محمود میران پس از سالها دوری از تیم ملی جودو و در سن 41 سالگی رسما اعلام کرد قصد بازگشت به تیم ملی را داشته و هدف اصلی وی نیز حضور در المپیک 2016 ریو و درخشش در این رقابت هاست. وی حتی تاکید کرد قصد دارد از امروز (یکشنبه) نیز در تمرینات تیم ملی حاضر شود.
آیا میران که پیش از المپیک 2008 پکن و در انتخابی پر حرف و حدیث، سرانجام جایگاه رده فوق سنگین تیم ملی جودو را به محمدرضا رودکی واگذار کرد و عطای تیم ملی را به لقای آن بخشید، امروز از آمادگی لازم برای حضور در تیم ملی برخوردار است و آیا سرمربی اسبق تیم ملی بزرگسالان، جوانان و نوجوانان، مهر تایید فنی فدراسیون برای دعوت به اردوها را دریافت خواهد کرد؟
پیش از هر چیز سکوت رستگار و زارعیان به عنوان رئیس فدراسیون و سرمربی تیم ملی خود می تواند پاسخی تلویحی به سوالات مطرح شده باشد، اما در این بین آرش میر اسماعیلی از جایگاه نایب رئیسی و مدیریت تیم های ملی در رابطه با دعوت از میران به تیم ملی جودو اینگونه اظهار نظر کرد:
” طی چند روز گذشته با محمود میران صحبت‌هایی داشتم و به او پیشنهاد دادم مهرماه در مسابقات پیشکسوتان جهان شرکت کند که او نیز این پیشنهاد را قبول کرد و قرار شد تمرینات خود را به صورت جدی تر پیگیری کند تا در رقابت‌های جهانی پیشکسوتان وارد تاتامی شود. آخرین صحبت‌هایی که بین ما رد و بدل شد همین بود، اما حالا نمی‌دانم که چرا به یکباره نظر او تغییر کرده و می‌خواهد در تیم ملی بزرگسالان فعالیت کند و در المپیک برزیل نیز حضور داشته باشد. این موضوع کاملا متفاوتی است. در مورد صحبت‌های اخیر میران کسی فعلا نمی‌تواند اظهار نظر کند و به زودی جلسه را در کمیته شورای فنی برگزار خواهیم کرد و در مورد تصمیمات میران به نتیجه نهایی خواهیم رسید”.
حضور در مسابقات جهانی پیشکسوتان کجا و شرکت در مسابقات جهانی و تورنمنت ها و رویدادهای مربوط به تیم ملی بزرگسالان!
در این بین شنیدن صحبت های میران نیز خالی از لطف نیست: “نزدیک به دو سال است که به صورت حر‌فه‌ای ورزش می‌کنم و با توجه به این که به سطح آمادگی خوبی رسیده‌ام و دیدم تا المپیک 2016 زمان کافی برای تمرین و کسب سهمیه دارم تصمیم گرفتم بار دیگر در وزن 100 + کیلوگرم در خدمت تیم ملی باشم تا در تورنمنت‌های مختلف شرکت کنم و ان‌شا‌ء‌الله با کسب سهمیه المپیک بتوانم در المپیک ریو به روی تاتامی بروم”.
آیا هر ورزشکاری می تواند در مورد شرایط خود و میزان آمادگی احتمالی به شخصه قضاوت کرده و به طور مشخص آیا میران در سطحی از امادگی قرار دارد که در 41 سالگی به خود نمره قبولی بدهد؟ میران در این خصوص نیز می گوید:” حتما در سطحی از آمادگی قرار دارم که تصمیم گرفته‌ام بار دیگر به دنیای حر‌فه‌ای جودو باز گردم. قطعا به توانایی‌هایم اشراف دارم. ضمن این که جودوکار با تجربه‌ای هستم و راه مبارزه را بلدم. همچنین در این چهار ، پنج سال که مربیگری کرده‌ام تجارب خوبی نصیب من شده که با استفاده از آنها سعی می‌کنم بهترین نتایج را کسب کنم. در حال حاضر در وزن 100 + کیلوگرم جودوکار مطرحی نداریم.”
کاپیتان اسبق تیم ملی حتی مدعی شده مسئولان فدراسیون جودو و سرمربی تیم ملی از موضوع بازگشت وی خیلی استقبال کرده اند و می گوید: “حضور در المپیک 2016 قلقلکم داد تا بار دیگر به جودو باز گردم. در تمامی مسابقات المپیک شرکت می‌کنم تا به آمادگی بالایی برسم. همچنین قصد دارم در مهر ماه در مسابقات پیشکسوتان جودو نیز حاضر شوم. در جودو همه من را می‌شناسند و من با همه دوست هستم و اصلا علاقه‌ای هم به حاشیه ندارم.”
بحث موافقت یا عدم موافقت شاکله مدیریتی و فنی فدراسیون با حضور محمود میران در تیم ملی از یک طرف، میزان آمادگی و برخورداری از شرایط مناسب فنی و جسمی از طرف دیگر و مهمترین موضوع برخورداری از آمادگی روحی روانی لازم و پذیرش میران توسط سایر هم تیمی ها و ملی پوشان جودو، مجموعا متغیرهایی است که معادله حال حاضر را به معادله ای پیچیده، بدل کرده است.
اما یک سوال اساسی نیز همچنان بدون پاسخ باقی مانده است و اینکه چه دلایلی باعث شده تا میران پس از چندین سال دوری و خداحافظی با تیم ملی، به یکباره تصمیمی این چنینی گرفته و به دنبال حضور در تیم ملی باشد؟
اشتباه نشود! در اصلِ موضوع و اینکه یک قهرمان بازنشسته علاقمند به حضور در تیم ملی باشد هیچ بحثی نداریم زیرا منطقی است اگر میران یا هر قهرمان بازنشسته دیگری بخواهد به تیم ملی برگردد، این تصمیم به خودی خود قابل احترام است کما اینکه آرش میراسماعیلی نیز در زمان سرمربیگری “جیرولامو” سرمربی ایتالیایی تیم ملی جودو مجددا تصمیم به حضور در تیم ملی گرفت و پس از کسب یک مدال نقره در تورنمنتی برون مرزی، در تصمیم خود تجدید نظر کرد.
بحث اصلی کنکاش و تجزیه و تحلیل عوامل تاثیر گزار در اتخاذ تصمیمی این چنینی است که بی تردید بخش مهمی از این عوامل، مسائل و دغدغه های روحی روانی یک قهرمان است که شاید دور ماندن یک چهره شاخص که زمانی تیتر اول رسانه ها بود از عرصه قهرمانی و پاره ای کم توجهی ها و کنار نیامدن با شرایط جدید، وی را وادار می کند بازگشت به گذشته داشته و سعی نماید تا به هر کیفیت و راه، مجددا خود را برای جامعه ورزش اثبات نماید.
شکی نیست امثال محمود میران سرمایه هایی ارزنده برای ورزش ایران و به طور مشخص جودو هستند؛ شایسته است تا فدراسیون با تدبیری مناسب هم شان این قهرمان را حفظ نماید و هم جایگاه تیم ملی و ضوابط و اصول حاکم بر آن، رعایت شود زیرا هدف نهایی اعزام بهترین ها به رویدادهای پیش رو و از همه مهمتر، کسب بیشترین سهمیه المپیک برای ریو 2016 است.
حمیدرضا حصارکی
انتهای پیام
نظرها:
شما هم در گفتگو شرکت کنید:
مطالب مرتبط