چند خط برای اطرافیان مبارز ایرانی /
شناسه خبر : ۱۴:۳۴ 1395/09/02
جوابیه/ دیواری کوتاه تر از داریوش پیدا نکردید؟!
چند روز پیش بود که با قلم دل و عقلمان از بن ایل داریوش نوشتیم. در یک مقاله کوتاه گفتیم ای کاش این مبارز دوست داشتنی و محجوبمان پرچم ایران را کنار نمی گذاشت.
تمام دغدغه و هم و غم نگارنده بر این باور بود که داریوش می تواند با اتخاذ تصمیم هایی سیاستمدارانه تر(نه سیاسی تر) و عاقلانه تر از حواشی دور شود و در عوض عشق و نفس گرم میلیون ها ایرانی را برای خود به ارمغان آورد .
چراکه او خوشبختانه در موقعیتی ایستاده که تا موفقیت راه درازی در پیش ندارد و برای اندک اندک مسیرش باید راه و چاه را بشناسد.
از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان که نه خصومتی با آشوری های عزیزمان داریم و نه ادعای وطن پرستی و عرق به پرچم سه رنگمان را در بوق و کرنا می کنیم.
تنها و تنها هدف ما از نوشتن مقاله از دل بر آمده ی (چند خط برای داریوش عزیز ، بمان و محبوب تر شو- در تاریخ 26 آبانماه) اعتلا و درخشش این جوان ایرانی الاصل بود و بس.
اصولا فضای ورزش جایی برای سیاست زدگی و مچ اندازی های قومی قبیله ای نیست و مخاطبین رزم آور این مساله را در طول سالیان دراز به خوبی متوجه شده اند.
اما گویا همان اطرافیان غیرورزشی پیرامون داریوش که در تصمیمی غیر منطقی (کاری به جنبه ملی این اقدام نداریم) و غیر ورزشی پرچم ایران را از او گرفتند و پرچم زیبای اقوام آشوری را در دست او قرار دادند ، از خواندن مقاله ما ناخوشنود !!!! شدند و به سیم آخر زدند. البته پرواضح است که دست نوشته ما را به هیچ وجه درست نخواندند چراکه حتی اسم نگارنده را اشتباه نوشتند.
شان و منزلت هموطنان آشوری عزیز بر روی چشم ما قرار دارد و شرم بر ما اگر بخواهیم کوچکترین بی احترامی به مردم عزیز آشوریمان بکنیم اما از دید ورزش حرفه ای این کار درست نیست و اطرافیان و مشاوران سینه چاک بن ایل که به نظر می رسد به جای راهنمایی درست مبارز ایرانی تنها به دنبال مطرح کردن بحث آشوری ها و بازی های سیاسی هستند ، به خوبی می دانند که چه ضربه ای به او می زنند.
ایشان در نامه ای بلند و بالا مدعی شدند که ام ام ای از دید مسئولین ورزشی ایران رشته ای وحشیانه است و داریوش نیز به همین خاطر و به دلیل اینکه نمی خواهد اقدامی بر خلاف ارزش های کشورش انجام دهد ، پرچم ایران را کنار گذاشت.
از دید عقلانی دوری از پرچم کشوری با 80 میلیون ایرانی ورزش دوست و گرفتن پرچم یک قوم محترم (تاکید می کنم یک قوم نه یک کشور) تنها و تنها بیانگر دیدگاه سیاسی و معترضانه خود هستند و برای این شعار ها نیز هیچ دیواری را بهتر از داریوش پیدا نکردند.
بهانه اطرافیان داریوش مبنی بر عدم حمایت مسئولین ورزشی ایران از رشته ام ام ای به دلیل چهره بد این ورزش ، بهانه ای با مزه و خنده دار به نظر می رسد چرا که همگان (از جمله اطرافیان بن ایل) به خوبی می دانند که اگر مبارز ایرانی و اطرافیانش واقعا به دنبال بهبود جایگاه ام ام ای بودند این امر با انجام کارهای ساده اخلاقی و فرهنگی میسر بود. در این بین اطرافیان بن ایل تنها به پاک کردن صورت مساله و فرار به جلو مشغولند و واکنش مسئولین ورزشی ایران را بهانه ای برای دور انداختن بیرق ایران می دانند.
در نامه آقایان به دفتر رزم آور نوشته شده که داریوش یک آشوری وطن پرست است.
ما و تمام رزمی نویسان آشنا به ام ام ای به خوبی با شخصیت مثبت ، دوستانه و محجوب داریوش آشنا هستیم اما کدام وطن پرستی پرچم کشورش را کنار می گذارد؟؟ مجددا تاکید می کنم منظور ما اطرافیان اوست نه خود داریوش.
در قسمت های دیگری از این نامه اقدامات و فداکاری های اقوام غیور و با شرف آشوری به رخ ما کشیده شد. بی شک همگان می دانند که دیگر تئوری پنهان شدن پشت یک قوم ، تئوری منسوخی به شمار می رود و پرواضح است که اطرافیان داریوش تنها و تنها به دنبال بر هم زدن رابطه بن ایل با مردم ایران هستند. رابطه ای که در رزم آور به بهانه های مختلف از مصاحبه با مادر عزیز بن ایل تا پوشش اخبار و حمایت های همه جانبه و … به دنبال تحکیم و تقویت آن هستیم و بس.
خوانندگان رزم آور به خوبی به یاد دارند در روزهایی که کمتر طرفدار رزمی در ایران ، داریوش را می شناخت و همه به دنبال کمال شعله روز و رضا مددی بودند ، ما تصویر او را بر روی جلد مجله منتشر کردیم و بسیار از او نوشتیم تا قدم بزرگی در جهت محبوبیت و معروفیت داریوش کرده باشیم.
در این اوضاع تنها مادر داریوش که یگانه همراه بی چون و چرا و بدون چشم داشت او می باشد بر ادعای ما مبنی بر حمایت های متعدد و زنجیروار، صحه می گذارد.
در هر صورت داریوش عزیز باید بداند که تنها هدف ما حمایت های درست و کارساز است و نه راه کارهایی که به جای ورزش ، مسائل سیاسی را پررنگ تر کند و از ورزشکار محجوب به حیای کشورمان به عنوان یک وسیله برای فریاد زدن اهداف غیرورزشی و غیرملی استفاده کند.
آقایانی و یا خانم هایی که در این روز ها کنار داریوش برای ما رجز میخوانندو به ملت ایران دهان کجی می کنند، تنه به تنه همان مدیران سیاسی و غیرورزشی می زنند که چند سال پیش ورزش مملکت را به قهقرا بردند.
باز هم می گوییم داریوش عزیز به خاطر خودت بمان و محبوب تر شو…
حال جوابیه ای که از ایمیل اطرافیان و مشاورین داریوش آمده را بخوانید: قضاوت با خود شما!!!
سردبیر محترم مجله رزم آور
احترامآ : در مقاله ای که در تاریخ 26 آبان ماه 1395 در تارنمای مجله وزین رزم آور به قلم آقای هادی گودرزی و با عنوان (چند خط برای داریوش عزیز / بمان و محبوب تر شو) و همچنین در فضای مجازی اینستاگرام آن نشریه انتشار یافته است و با وجود اینکه نویسنده محترم مقاله بنظر میرسد با رویکردی متعهدانه در قبال هویت ملی ایرانی ظاهر شده اند اما محتویات مقاله با اشکالاتی همراه است که لازم به توضیح و رفع ابهام میباشد .
آقای بن ایل داریوش ورزشکاریست ایرانی آشوری که در تمام طول فعالیت ورزشی خود این دو هویت را بعنوان نگینی ارزشمند پاس داشته است و به هر دوی آن افتخار داشته و دارد. ایشان در خانواده ای متولد و پرورش یافته است که در طول هشت سال جنگ تحمیلی ایران و عراق به مانند اغلب هموطنان خوزستانی هشت سال آوارگی و خانه بدوشی را با صبوری تحمل کردند و اما همچنان بن ایل خردسال را در خاک سرزمینی که از خون پاک جوانانی سلحشور آبیاری شده بود یعنی خوزستان بزرگ کردند.که البته در مقاله محل تولد گل تپه همدان عنوان شده است که اصلاح بفرمائید گوگ تپه در شهر زیبای اورمیه.
بن ایل داریوش یک آشوری میهن پرستی است به مانند تمامی آشوریان ایرانی که در طول تاریخ همواره سفیران وفاداری و فریادهای وحدت بخشانه نسبت به کشور و مردم شریف ایران در چهار گوشه جهان بوده اند. آشوریانی که بعنوان ملتی پیشتاز در تمدن بشری اولین منشور قانون با عنوان قانون حمورابی را تقدیم کردند و بدین شکل قانون و قانونمندی را در ذات وجود خود در آمیختند.
نویسنده محترم بدون در نظر گرفتن اصولی که برای هر فرد آشوری بعنوان یک ارزش بنیادی به آن پایبند است موضوع خودداری حمل و معرفی پرچم مقدس ایران را به عنوان اشتباهی راهبردی که می تواند عواقب ناخوشایندی برای محبوبیت یک قهرمان بوجود بیاورد مطرح فرموده است و مشاوران و اطرافیان او را به سیاسی کاری سوق داده است که لازم به توضیح است که دیدگاه شخصی و مشاوران آقای بن ایل داریوش فراتر از احساسات ورزشی ، واقعیات عینی و اصولی و ارزشهای ملی کشور ایران است. همچنانیکه استحضار دارید رشته ورزشی رزمی ترکیبی رشته ای غیر مجاز و مغایر با ارزشهای اعلامی جمهوری اسلامی ایران می باشد و اگر گذر و نظری کوتاه در رویدادهایی که در چند ماه اخیر در حاشیه برگزاری تعدادی از مسابقات برگزار شده که ورزشکارانی از ایران در آنها شرکت کردند داشته باشید به صراحت موازین و رویکرد مسئولین اجرایی کشورمان را ملاحظه خواهید فرمود.
به نمونه هایی از اظهار نظر و در واقع دستور العملی که از سوی تعدادی از مقامات مسئول ورزشی در رابطه با این رویداد در اشاره به گزارشی با عنوان تحقير زير سايه مسابقه وحشي‌گري/حواشي ادامه‌دار مبارزه دختر ایرانی در قفس ارمنستان در خبرگزاری مشرق در تاریخ 5 خرداد 1395 منتشر شد بسنده میشود با این مضمون: (سيدحسن طباطبايي، سرپرست فعلي اين فدراسيون در گفتوگو با «جوان» اظهار داشت: «هيچ يک از سبک‌هاي کاراته در قفس برگزار نمي‌شود. رشته MMA در کشورمان به دليل خشونت زياد هيچ مجوز فعاليتي ندارد. هر سبکي براي آنکه در کشور فعاليت کند بايد از سوي فدراسيون مربوط و پس از آن وزارت ورزش مجوز بگيرد. از طرفي اعزام‌هاي فدراسيون همگي با مجوز شوراي برون مرزي وزارت ورزش انجام مي‌شود.) و همچنین در بخشی دیگر (رشيدي، رئيس فدراسيون ورزش‌هاي رزمي نيز در گفتوگو با ايسنا مسابقات MMA و ر‌قا‌بت‌هايي که در رينگ و قفس انجام مي‌شود هيچ کدام زير نظر فدراسيون ما قرار ندارند و هر کس که با پرچم فدراسيون ورزش‌هاي رزمي و ايران بخواهد در مسابقه‌اي برخلاف ما شرکت کند با وي برخورد مي‌کنيم. ).
حال سر دبیر محترم مجله رزم آور ، در شرایطی که موازین شرعی و قانونی جمهوری اسلامی ایران در مغایرت با انجام چنین ورزشی است چگونه توقع و انتظار دارید آقای بن ایل داریوش با پشت پا گذاشتن به این ارزشهای بنیانی ، پرچم ملی ایران را در میادین جهانی به اهتزاز در آورد و ارزشهای نظام جمهوری اسلامی ایران را زیر سئوال ببرد ؟. آیا به نظر حضرتعالی این دو گانگی را می توان با جمله بکار برده شده در مقاله منتشره با عنوان : (راهنمایی های غرض ورزانه برخی افراد ) توجیه کرد؟.
از نظر تیم مشاوره ای آقای بن ایل داریوش و همچنین خود ایشان هر چند کسب مقام جهانی و مطرح شدن ایشان بعنوان یکی از موفق ترین ورزشکاران این رشته در سطح جهان افتخار آمیز است اما این افتخار نمی تواند به قیمت نقض قوانین حاکم بر کشورش و خدشه در باورهای مردم عزیز کشورش ایران باشد.
بدینوسیله خواهشمند است متن جوابیه با استناد به ماده 23 قانون مطبوعات جمهوری اسلامی ایران عینآ در آن رسانه محترم منتشر شود.
با تشکر
نظرها:
قیافه من بعد از خوندن جوابیه :-[
شما هم در گفتگو شرکت کنید:
مطالب مرتبط