شناسه خبر : ۰۰:۱۰ 1394/08/23
طفره از واقعیت با شعار: «تصمیم، تصمیم وزیر است»
میزبانی رویداد جهانی کوراش، بیش از اینکه به عنوان یک اتفاق ارزشمند برای ورزش ایران محسوب شود و به نایب قهرمانی کشورمان در این رقابت ها بپردازیم، از این نظر می تواند ارزشمند تلقی شود که حیدر فرمان رئیس فدراسیون جهانی کوراش به عنوان یک مقام رسمی بین المللی به صراحت بر استقلال ساختاری کوراش […]
میزبانی رویداد جهانی کوراش، بیش از اینکه به عنوان یک اتفاق ارزشمند برای ورزش ایران محسوب شود و به نایب قهرمانی کشورمان در این رقابت ها بپردازیم، از این نظر می تواند ارزشمند تلقی شود که حیدر فرمان رئیس فدراسیون جهانی کوراش به عنوان یک مقام رسمی بین المللی به صراحت بر استقلال ساختاری کوراش و تفکیک این رشته از جودو و ارتقاء جایگاه آن در تمامی فدراسیون های ملی از جمله ایران، تاکید ویژه می نماید.
نکته مهم تر اینکه وجود فدراسیون های مستقل کوراش در هر کشور به عنوان شرط اصلی حضور نمایندگان کوراش کشورهای عضو جهانی در مسابقات کوراش بازی های آسیایی 2018 عنوان شد و اینکه از این پس دیگر کوراش به عنوان زیر مجموعه، مجاز به فعالیت تحت پوشش فدراسیون هایی مانند جودو، نمی باشد.
البته رعایت استقلال فنی، ساختاری، تشکیلاتی و اجرایی رشته های رزمی رسمی و دارای جایگاه مستقل بین المللی نکته جدیدی نیست و حداقل تاکید بر رعایت این اصول ساده و اساسی بین المللی را ظرف چند ماه گذشته به کرات از سوی روسای انجمن های کیک بوکسینگ واکو، ساواته و جوجیتسو JJIF شاهد بوده ایم؛ مسئله مهمی که متاسفانه و به هر دلیل با بی توجهی شخص وزیر ورزش و جوانان روبرو شده است که اگر غیر از این می بود، هرگز وزیر از تصمیم کارشناسی اتخاذ شده و امضای خود مبنی بر تعامل این انجمن ها با فدراسیون انجمن های ورزشی ظرف کمتر از سه ماه از صدور، عدول نمی کرد و در ادامه نامه های متعدد روسای این انجمن ها که شامل تذکرات کارشناسی و بیان قوانین بین المللی اساسنامه ای و درخواست بازنگری در تصمیم جدید وزیر ورزش بوده است، اینگونه بدون پاسخ باقی نمی ماند.
متاسفانه در حالی که مشکلات پیش آمده در خصوص سه انجمن یاد شده از نظر بی توجهی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به قوانین بین المللی این رشته ها، همچنان به قوت خود باقی است و به همین دلیل بحث تعلیق، جدی تر از هر زمانی به گوش می رسد، به نظر می رسد کوراش نیز به نوعی در شرایط مشابه این سه انجمن قرار خواهد گرفت که البته رستگار از جایگاه ریاست فدراسیون جودو، در مقابل این خواسته منطقی رئیس فدراسیون جهانی کوراش در نقطه تقابل قرار گرفته و نقل به مضمون عنوان می کند: فدراسیون بین المللی در جایگاهی نیست تا برای ما تصمیم بگیرد. این وزارت ورزش و شخص وزیر است که درباره جایگاه کوراش تصمیم می گیرد و قرار نیست ساختار ملی از هر آنچه فدراسیون جهانی می گوید، تبعیت کند.
رستگار حتی پا را از این هم فراتر گذاشته و در حالی که هنوز میهمانان جهانی کوراش در کشورمان به سر می برند، با اظهار نظری تقابلی که بوی مخالفت و نارضایتی از جدایی کوراش از جودو دارد، از بیان دیدگاه شفاف خود اجتناب کرده و با بیان اینکه “وزیر درباره جایگاه کوراش تصمیم گیرنده است نه فدراسیون جهانی”، توپ را به زمین وزارت ورزش، شوت می کند و نقش خود را از جایگاه عالیترین مرجع فنی تصمیم گیر درباره جودو و کوراش، به یک مرجع غیر تصمیم گیر و بی تاثیر تنزل می دهد گویی فدراسیون حتی برای آب خوردن نیز باید از وزیر اجازه بگیرد!
سوال این است که با وجود تمامی تنگناهای مالی که بارها رئیس محترم فدراسیون جودو به آنها اشاره داشته و همین محدودیت ها مانع انجام اعزام های تیم ملی در برخی رویدادهای مهم کسب سهمیه المپیک و نارضایتی قهرمانانی چون جواد محجوب، سعید مولایی و رامین صفویه شده است، چرا این فدراسیون همچنان علاقمند به حفظ کوراش و ایجاد تعهدات مالی برای توسعه و انجام اعزام های برون مرزی این رشته غیر المپیکی، می باشد؟
مگر فعالیت رشته هایی مانند: جوجیتسو JJIF، ساواته، کیک بوکسینگ واکو و کوراش تحت پوشش فدراسیون های ثانی که خود این فدراسیون ها هر کدام از دغدغه های خاص خود برخوردارند، چه آش دهن سوزی برای فدراسیون های رزمی و جودو است که این فدراسیون ها به قول معروف دو دستی این انجمن ها را چسبیده و مدعی مالکیت بر آنها هستند؟ تا کجا و چه زمانی باید رزمی کشور به دلیل این نوع برخوردها و اظهار نظرها، درگیر حاشیه های خودساخته و درگیری در حواشی به جای توجه به متن و افزایش شاخص توسعه و ارتقاء فنی باشد؟
پر واضح است که اگر قرار بر عضویت رسمی و تعامل با فدراسیون های بین المللی است، پیش شرط عضویت و برقرای این تعامل، پذیرش تمامی اصول و قواعد بین المللی این رشته هاست؛ حال چطور می شود از یک طرف تاکید کنیم: فقط قوانین داخلی خود را به رسمیت می شناسیم (بماند که در اصل قوانین داخلی و اساسنامه های انجمن های یاد شده نیز بر حفظ استقلال عملکردی آنها و زیر مجموعه نبودنشان تاکید دارند) و از طرف دیگر، مدعی تعامل و رعایت ضوابط بین المللی مراجع جهانی داشته و به دنبال حضوری موفق در میادین رسمی بین المللی این رشته ها هستیم؟!
در واقع شوت کردن توپ تصمیم گیری به زمین وزارت ورزش و بیان اینکه “تصمیم، تصمیم وزیر است” به واقع جز فرار از واقعیت و عدم ارائه یک پاسخ منطقی به درخواست مرجع جهانی، معنای دیگری نداشته و نتیجه منطقی اینگونه مواضع، ایجاد بحران هایی تازه در ورزش کشور خواهد بود.
حال که برخی، به هر دلیل، خوب یا بد، درست یا غلط، چه بخواهیم چه نخواهیم، از مزیت قرار گرفتن در جایگاه های عالی مدیریتی و تصمیم گیری در ورزش کشور برخوردار شده اند، انصافا درست نیست تا چشم های خود را به روی واقعیات بسته و بدون توجه به آنچه که امروزه در بسیاری از کشورهای جهان به عنوان حاکمیت قانون، رعایت حقوق ساده شهروندی و احترام به مالکیت معنوی افراد در حوزه های خاص فعالیت، وجود دارد، صرفا به دنبال تحمیل سلایق خود به جامعه ورزش و به ویژه رشته های رزمی باشیم.
فراموش نکنیم، امروز چه وزیر و چه سایر معاونان منصوب وی، حداکثر برای مدتی محدود میهمان جامعه رزمی خواهند بود، اما نام نیک آنان به دلیل اخذ تصمیمات منطقی و اصولی تا مدت ها ورد زبان اهالی رزمی بوده و در حافظه تاریخی اهالی رسانه و جامعه ورزش به ثبت خواهد رسید همچنان که در صورت اتخاد تدابیر ناصحیح نیز تاریخ از این گروه مدیران، همواره در جایگاه مذمت، یاد خواهد کرد. ای کاش طوری تصمیم بگیریم که فردا روزی، شرمنده وجدان و خدای خود و جامعه میلیونی ورزشکاران رشته های مختلف رزمی، نشویم.
نظرها:
با سلام
الان رستگار هم عین رشیدی میگه اقا کوراش بچه ی منه اینا میخوان ببرنش من نمیذارم ، یکی نیست بگه اقای رشیدی تو چه پدری هستی که به قول خودت نمیزاری بچت رشد کنه الان واکو توی ایران بدون فعالیته خوبه ؟؟؟ درسته اعزام میشه تیمش اما تمام هزینه ها و مخارج شخصیه و به اسم تیم ملی اعزام نمیشن بعد تیم فدراسیون میره توی سبک خفن کنتاکت توی اسپانیا همه یکی سه تا طلا میگیرن و تلویزیونم هم خبرشو اعلام میکنه ، اخه اینه پدریه تو ….
اونم از وزیر کشورمون که دو ماه بعد امضاش دوباره پشیمون شد …
چه گیری کردیم اومدیم توی این ورزش با این جماعت سر به سجود امده و آیه خوان
شما هم در گفتگو شرکت کنید:
مطالب مرتبط