به گزارش پایگاه خبری رزم آور و به نقل از خبرگزاری مهر ، فدراسیون جهانی کاراته بعد از سالها تلاش، اجرای برنامههای متنوع و مهمتر از همه اصلاح قوانین داوری موفق شد این رشته را به عنوان یکی از رشتههای رسمی وارد المپیک کند. در حالی که جامعه جهانی کاراته از ورود رشته ورزشی مورد علاقه خود در پوست خود نمی گنجیدند، خبر آمد که شاید این آخرین حضور کاراته در المپیک باشد.
شاید در ابتدای انتشار این خبر، یاس و ناامیدی بر کاراته سایه افکند، ولی خیلی زود جای خود را به تلاش و کوشش داد و نتیجه آن شد که در المپیک جوانان کاراته همچنان جزو برنامههای رسمی است و این شاید روزنهای امیدوار کننده باشد برای آینده، آیندهای که از همین توکیو ۲۰۲۰ رقم خواهد خورد.
روزنههای که در کنار حمایتهای جهانی، برگزاری سطح بالا، کم اشتباه و در عین حال نمایشی از زیباییها و توانمندیهای کاراته را روی تاتامی توکیو به دنبال داشته باشد. به همین دلیل هم هست که مسیر سختی برای کاراته کاها در راه کسب سهمیه المپیک طراحی شده است.
در حالی که برخی رشتهها دائم از دشواریهای کسب سهمیه و… مینالند، در کاراته نه تنها شاهد ناله و شیون نبودیم، بلکه همه تهدیدها تبدیل به فرصت شد. در کاراته که تا همین چند ماه پیش بانک اطلاعاتی هم نداشت، ولی هیچگاه از مشکلات مالی «زجه» نزد و با توانست شرایط حضور در مسابقات معتبر کسب امتیاز ورودی را فراهم کند. در کاراته فقط به چند ورزشکار اکتفا نشد و با نگاه به آینده جوانان مستعد در مسابقات مختلف حضور داشتند و الان نگران بعد از المپیک و پوست اندازی هم نباشد.
همین رشته تازه المپیکی شده که اولین و شاید آخرین حضور خود در المپیک را تجربه میکند، در سالی که دومین روز آن را سپری میکنیم، دشواریهای زیادی دارد. از تداوم حضور در رقابتهای کاراته وان و سری A که از همین هفته آینده آغاز میشود تا المپیک توکیو، که سختترین و البته جذابترین آن است، همه و همه نشان میدهد که این رشته به اواسط راه سخت خود رسیده است. کسب شش سهمیه در بخش کومیته و دو سهمیه در کاتا هدف اصلی است که تا اینجای کار حداقل به نیمی از آن دست یافته و برای قطعی کردن باید جایگاههای فعلی در رنکینگ حفظ شود.
اما کاراته چگونه به اینجا رسید. بدون شک یکی نه بهترین تیم کاراته دنیا در سال ۲۰۱۹ تیم ملی ایران بود. حضور در هفت مرحله لیگ جهانی موسوم به کاراته وان «Premier League» و چهار مرحله «Series A» از سوی فدراسیون جهانی برنامه ریزی شده بود که کاراته کاها بتوانند با حضور در این مسابقات امتیازات لازم را برای کسب سهمیه المپیک کسب کنند. در بخش مردان که در مجموع ۱۱ مرحله، کاراته کاهای ایران با ۴۱ مدال (۱۱ طلا، ۱۲ نقره و ۱۸ برنز) بهترین عملکرد را در بین همه کشورهای مدعی به نمایش گذاشتند.
نکته مهم اینکه در تیم مردان کسب دو سهمیه در اوزان ۷۵- کیلوگرم و ۷۵+ کیلوگرم تقریباً قطعی شده و برای نماینده سوم هم با توجه به آنکه مدعیان اصلی وزن ۶۷- کیلوگرم در حال کسب سهمیه از سیستم رنکینگ هستند، کارشناسان کاراته شانس زیادی برای نماینده اعزامی کشورمان در این وزن و البته نماینده کاتا قائل هستند تا مرحله نهایی مسابقات انتخابی، (اردبهشت ماه ۱۳۹۹-پ اریس) به این مهم دست پیدا کنند.
در بخش بانوان نیز نمایندگان کشورمان موفق به کسب ۶ طلا، یک نقره و ۷ برنز شدند که شاید اگر ترکیب کادر فنی دچار تغییر نمیشد و برنامهها با حضور باقری و موسوی ادامه پیدا میکرد، نتایج بهتری کسب میشد، ولی در همین شرایط هم دو بانوی ایرانی در منطقه سبز کسب سهمیه هستند و در وزن ۶۱- کیلوگرم نیز علیپور میتواند خود را به جمع مسافران توکیو برساند.
اما موضوعی که کاراته را برجسته میکند، اینکه در طول یکسال گذشته در اعزامها فقط نگاه به المپیک نبوده و بعد از آن نیز کاراته باید به مسیر خود ادامه دهد. در واقع علاوه بر رقابتهای قهرمانی آسیا در «بالی» اندونزی، ۶ آذرماه سال آینده ۲۵ دوره مسابقات قهرمانی جهان در امارات آغاز میشود. سید علی کریمی، مهدی قراری زاده، امیرمیرزایی، علی مسکینی، صالح اباذری، علی اصغر آسیابری، مهدی خدابخشی، مجید حسن نیا، مجید نیکوهمت، باربد صداقت و جوانانی از این دست که زیر ذره بین کادر فنی بوده و در مسابقات مختلف توانایی خود را به نمایش گذاشتند رفته رفته به تیم ملی تزریق خواهند شد تا در کنار با تجربهها همچنان کاراته ایران در در اوج نگهدارند. به عبارتی دست کاراته حالاحالا پر است و در هیچ وزنی نگرانی بابت پشتوانهها نیست.
کاراته روزهای خوب فعلی خود را مدیون وفاق و همدلی پیشکسوتان، قهرمانان و تک تک ارکان این خانواده است. آرامشی که از سه سال قبل برای موفقیت در المپیک شکل گرفته و همه دست به دست هم دادهاند که کاراته با افتخار از توکیو بازگردد. دیگر خبری از مصاحبههای تند و تخریبی که با هدف اخذ امتیاز از مسئولان فدراسیون منتشر میشد و بعد از رسیدن به هدف، محو میشدند، نیست، گو اینکه طباطبایی هم نشان داد مسئولی نیست که این چنین امتیاز بذل و بخشش کند و با خرد جمعی کار را پیش میبرد.
بدون شک عملکرد طباطبایی هم همانند دیگر مدیران برآیندی است از تصمیمات درست و البته قابل انتقاد، اما اینکه برخی به ظاهر دلسوزان انتقاد را با توهین و الفاظی زشت اشتباه میگیرند قابل قبول نیست و شاید پیگیری شخص نخست کاراته ایران در مراجع ذیصلاح را برای پایان دادن به چنین بدعتهایی به دنبال داشته باشد، ولی نکته مهم و اساسی که نباید فراموش شود، فقط موفقیت کاراته در آوردگاه بزرگ کاراته است.