به گزارش پایگاه خبری رزم آور ، پس از نتایج ناامید کننده و ضعیف تیم ملی تکواندو ایران در رقابتهای المپیک ریو مباحث مختلفی از جانب مربیان، بازیکنان وهمچنین رسانه های مختلف خبری برای بررسی و تحلیل این نتایج مطرح شد، اما با این وجود به نظر می رسد، مسئولین ومتولیان ورزش کشور بخصوص مدیران وسرپرستان تیم ملی تکواندو، نه تنها به این مسائل و نتایج حاصله به شکل دقیق تر وجدی تری نمی نگرند، بلکه تمهیدات موثری را نیز برای برطرف کردن سوالات و ابهامات این نتایج ضعیف که مسلما در ذهن بسیاری از منتقدان و ورزشکاران و مربیان این رشته ورزشی شکل گرفته است، ترتیب اثر نداده اند.
در ادامه به نقل از برنامه رادیویی ورزش که در تلاش برای تحلیل نتایج تیم ملی تکواندو ترتیب داده شده است پای صحبتهای مجیدافلاکی، قهرمان و کاپیتان اسبق تیم ملی تکواندو، حسین عباسی دبیر اسبق فدراسیون تکواندو، محمدرضا زوار مدیر فنی جوانان و غلامحسن ذوالقدری رییس سازمان تیم های ملی می نشینیم.
دلایل روحی و روانی باعث شکست بازیکنان شد
در ابتدا حسین عباسی دلیل عمده شکست تیم ملی تکواندو در رقابتهای المپیک ریو را اینگونه بیان نمود:
یکی از دلایل بسیار مهم ناکامی و شکست تکواندوکاران تیم ملی ایران در ریو می تواند دلایل روحی و روانی بازیکنان باشد. متاسفانه فدراسیون با دادن القاب بزرگ فشار روحی و روانی سنگینی را ناخواسته به قهرمانان وارد کرد. علت این نابسامانی و وضعیت بد روحی و روانی را به جرات می توان مدیریت کلان فدراسیون تکواندو وسازمان تیمهای ملی دانست که وظیفه مهم نظارت بر عملکرد تیم های ملی را بر عهده داشتند.
وی افزود: تمام تلاش منتقدان و کارشناسان تکواندو بر این موضوع باید معظوف باشد که علت این ناکامی و شکست ها به صورت کارشناسی و علمی واکاوی شود، ولی متاسفانه تمامی صحبتهای منطقی و شایسته از سوی فدراسیون مغرضانه و غرض ورزی منظور می شود.
ادبیات غلط رییس فدراسیون وبی درایتی سرپرست تیم باعث حاشیه سازی و شکست شد
عباسی در ادامه تاکید کرد: اثرات تخریب کننده مصاحبه های نسنجیده و ادبیات غلط رییس فدراسیون و همچنین بی درایتی سرپرست تیم ملی تکواندو که با حضور و تجربه بسیار و پنج دوره ای خود در المپیک باعث ایجاد حاشیه سازی و انگیزه مثبت برای رقبای بازیکنان تیم ملی ایران شد و صد البته روح و روان این بازیکنان را در وضعیت بسیار نامساعدی قرارداد.
فقر تکنیکی علت عمده شکست بازیکنان در ریو بود و سرمنشا این ضعف به مدیریت فدراسیون برمی گردد
در ادامه بحث مجید افلاکی قهرمان و مربی اسبق تیم ملی تکواندو در خصوص عدم نتیجه گیری تیم ملی افزود:
فقرتکنیکی دراردوی تیم ملی یکی از علت های عمده شکست بازیکنان در ریو بود، در صورتی که تیم ایران در سالهای گذشته تکنیکی ترین تکواندو کاران دنیا را دراختیار داشت مانند هادی ساعی،یوسف کرمی،خانواده دانش وغیره…اما متاسفانه در کمال ناباوری در مسابقات المپیک ریو فقر تکنیکی را به نمایش جهان گذاشتیم وبازیکنان را از لحاظ تکنیکی بسیار محدود کردیم که صد البته سر منشا این ضعف مطمئنا بر می گردد به ضعف در مدیریت وسرپرست باتجربه تیم ملی تکواندو ،چراکه می بایستی راه حل این مشکل را به مربی تیم انتقال می داد، تاشاید شاهد شکستهای ضعیف ومتوالی در بازیکنان نبودیم وافسوس نمی خوردیم.
ما اشتباه کردیم و دچار سندرم فرسودگی شدیم
در ادامه بحث غلامحسن ذوالقدری مدیر وسرپرست تیم ملی تکواندو در خصوص رقابتهای کسب سهمیه المپیک افزود: ما باهمه شایستگی هایی که داشتیم تلاش کردیم جزء بهترین های دنیا باشیم تااز قرعه مناسبی در بازی اول ودوم مقدماتی در المپیک برخوردار باشیم ولی شرکت در این ماراتن باعث شد ما دچار سندرم فرسودگی شویم که البته این تجربه اولی بود که من بعد از 5 دوره المپیک اینگونه برای کسب سهمیه تجربه کرده بودم واین مسئله را باکمال میل قبول می کنم چراکه اشتباه بزرگی را در خصوص برنامه ریزی مدون بازیکنان و نتایج حاصله متحمل شدیم.
مادچار سندرم فرسودگی مدیریت شدیم
در ادامه بحث در مورد موضوع بسیار مهم این روزهای تکواندو کشور که مشکلات مدیریتی می باشد مجید افلاکی ادامه داد:
در صحبت های غلامحسن ذوالقدری در مورد مشکلات مطرح شده برای بازیکنان و کادر فنی تیم ملی که اصطلاحا بازیکنان دچار سندرم فرسودگی لقب گرفتند در اینجا شایسته است به سندرم فرسودگی در مدیریت نیز اشاره ای شود. به این دلیل که در مدیریت پیشین در فدراسیونهای قبلی هر مدیری که به نوعی این مسئولیت سنگین را به عهده گرفت شاهد رشد و ارتقاء تکواندو در سطح بین المللی بودیم همانند دوران مدیریت آقای قمی که در آن زمان ایران صاحب مدال جهانی در تکواندو شد و مسابقات برون مرزی بسیاری داشتیم که بعدها در دوران آقای کلانتری دوران طلایی تکواندو ایران شکل گرفت و از آن دوران استارت دوران طلایی تکواندو زده شد و ادامه پیدا کرد، تا اینکه برای اولین بار در این دوران تکواندو ایران قهرمان جام جهانی شد.
افلاکی تاکیدکرد: در زمان مدیریت آقای کلانتری پیشکسوتان و مربیان و قهرمان های اسبق تیم ملی مورد حمایت شدید قرار می گرفتند و به اصطلاح در فدراسیون بروی تمامی قهرمانان باز بود و البته دقیقا ازهمان زمان به بعد با روی کارآمدن آقای پولادگر به نوعی رفتار ریشه کن کردن و طرد کردن و خانه نشین کردن قهرمانان و پیشکسوتان ظهور کرد، تا حدی که حتی عکس های قهرمانان و اسطوره های تکواندو کشور از دیوارهای فدراسیون پایین کشیده شد.
مدیریت فدراسیون فشار روحی وروانی بسیاری را برای بازیکنان ایجاد کرد
یکی دیگر از عوامل مهمی که از سوی مدیریت فدراسیون در مسابقات پیش آمد فشار روحی و روانی زیادی بود که برای بازیکنان ایجاد کرد. فشار و استرس برنده شدن برای کسب مدال در بازیکنان باعث تحلیل قوای جسمانی و روحی بچه ها شد و در نهایت شکست های ضعیف متوالی را شاهد بودیم. این یکی دیگر از خصوصیات بارز رئیس فدراسیون می باشد.
در ادامه بحث محمدرضا زوار در خصوص عدم موفقیت تیم ملی تکواندو در رقابتهای المپیک اینگونه سخن گفت: به نظر می رسد در مدیریت آقای پولادگر و سلسله مراتب ایشان یعنی آقای ذوالقدری که به عنوان مدیر و سرپرست تیم های ملی می باشد باید اتاق فکری را برای مربیان تیم ملی صورت می دادند که صد البته بسیار تاثیر گذار بود ،چرا که از تجربیات و اندوخته های پیشکسوتان و مربیان با تجربه بهره مند می شوند و کمک شایانی به تیم ملی تکواندو می شد.
پولادگر عامل حذف سرمایه های انسانی ،ملی و سرمایه سوزی است
در ادامه بحث حسین عباسی افزود: یکی از دلایل بسیار مهمی که این اتاق فکر برای تیم ملی تکواندو فراهم نشد برمی گردد به خصوصیات اخلاقی و فردی آقای پولادگر، چرا که در مصاحبه های اخیر هم که در این مورد ذکر شد و عامل حذف سرمایه های انسانی و ملی و سرمایه سوزی ایشان در ابعاد مختلف می باشد، بسیاری از پیشکسوتان و مربیان در مقاطعی به تیم ملی خدمت کردند و به دلایل شخصی توسط آقای پولادگر حذف و طرد شدند و این عامل دقیقا منتهی می شود به سندرم فرسودگی مدیریتی که گریبانگیر نتایج ضعیف تیم ملی تکواندو ایران در این رقابتها شد. مطمئناً تا به اصل قضیه یعنی بحث مهم مدیریتی توجه نشود آینده خوبی برای تکواندو ایران انتظار نمی رود.
نتیجه گیری:
در پایان و نتیجه گیری علت عمده این اتفاق بد و غیر قابل پیش بینی در المپیک را می توان ضعف در راس هرم و مدیرت فدراسیون دانست، به این دلیل که علاوه بر نگاه و مدیریت دیکتاتوری و حاکمیت سنتی در مدیریت تکواندو باعث حذف سرمایه های انسانی، ملی و سرمایه سوزی شده است، همچنین باعث طرد شدن بسیاری از مربیان وپیشکسوتان و دلسوزان ورزش تکواندو شد ، طولانی شدن دوره مدیریت در فدراسیون و عدم ورود افکار و دانش نو به فدراسیون باعث ایجاد سندردم فرسودگی در مدیریت فدراسیون شد و این عامل مانع استفاده از تجارب المپین ها و روانشناسان ورزشی توانمند برای آمادگی روحی ورزشکاران و همچنین مهیا شدن بستر مهاجرت برخی از بازیکنان و مربیان توانمند به سایر کشورها و سرمایه سوزی استعدادهای توانمند کشور شده است. به این ترتیب خاضعانه باید بپذیریم پس از عذرخواهی رسمی فدراسیون ،پیش فرض هر اقدامی ایجاد همدلی وآشتی ملی با اساتید و پیشکسوتان و کارشناسان و دلسوزان تکواندو است تا بتوان با جان و روح و خون تازه ای به احیای تکواندو امیدوار بود.