شناسه خبر : ۱۹:۴۷ 1395/08/26
چند خط برای داریوش عزیز / بمان و محبوب تر شو
بن ایل داریوش مبارز ایرانی سازمان UFC ، به تازگی هشتمین برد ارزشمند خود در این سازمان را کسب کرد اما ذکر یک نکته حاشیه ای که به زعم نگارنده اهمیت بالایی دارد ، خالی از لطف نیست.
داریوش که تا چندی پیش با پرچم کشور عزیزمان ( و عزیزش) ایران ، پا به قفس می گذاشت در یکی دو مبارزه آخر عادت شکنی کرده و با پرچم آشوری ها در سالن حاضر می شود.
بی شک آشوری ها اقوامی شریف و با اصالت هستند و اعتقادات داریوش عزیز نیز نه تنها برای ما بلکه برای تمامی مردم دنیا قابل احترام است اما این اتفاق شرایطی را رقم خواهد زد که بیشتر از هر کسی ، به ضرر خود مبارز خواهد بود.
اینکه آشوری ها چه مختصات و تاریخچه ای در قبال ایران داشته و دارند در این بحث محلی از اعراب ندارد اما مطمئنا تغییر موضع این مبارز جوان از گرفتن پرچم یک کشور صاحب نام و شناخته شده به حمل نشان قومی که بنا به هر دلیلی اکنون یک کشور واحد نیست ، حرف و حدیث زیادی را متوجه بن ایل می کند و این اتفاق نتایج خوبی نخواهد داشت. به قول معروف این ره به ترکستان می رود.
در این شرایط هر کسی متوجه می شود که این تغییر موضع داریوش نه فقط یک ادای دین ساده ، بلکه اعتراضی بی موقع می باشد که رنگ و بوی سیاسی دارد.
مشاوران و اطرافیان داریوش و هر کسی که او را ترغیب به این اقدام کرده تنها و تنها به دنبال استفاده از فضای ورزش برای بیان اعتراضات و مسائل سیاسی است و در این بین مسائلی حادث می شود که به نفع مبارز کشورمان نیست.
شاید اگر داریوش به جای پرچم محترم آشوری ها ، همانند قبل با پرچم ایران وارد قفس می شد می توانست کم کم به یک مبارز محبوب تبدیل شود. مبارزی که مردم پرشور و رزمی دوست ایران او را می پرستیدند و در هیچ جا و مکانی تنهایش نمی گذاشتند.
با توجه به استعداد و توانایی های فوق العاده داریوش در عرصه هنرهای رزمی ترکیبی ، درخشش احتمالی او در مبارزات پیش رو دور از انتظار نیست. تنها امیدواریم مسائل پیش و پا افتاده سیاسی و غیر سیاسی تمرکز او را بر هم نزند چراکه ورزش حرفه ای جایی برای این مسائل نداشته و ندارد.
داریوش جوان امروزه در ابتدای راهیست که رضا مددی چند سال پیش در ابعاد خیلی کوچکتر و با اشتباهی به مراتب کمرنگ تر طی کرد و بعدها نیز پشیمان شد. مددی نیز چند سال پیش با پرچم ایران و سوئد پا به قفس می گذاشت اما مدتی بعد بنا به دلایل مختلف از این اقدام خود پشیمان بود و مرتب می گفت: ای کاش از همان اول فقط با پرچم ایران شرکت می کردم.
امیدواریم داریوشی که از لحاظ فنی تمام فاکتورهای موفقیت را در آستین دارد ، فقط به خاطر راهنمایی های غرض ورزانه برخی افراد ، پشیمان نشود.
برای مبارزی که در منطقه زیبای گل تپه در استان تاریخی همدان چشم به جهان گشوده و میلیون ها ایرانی را چشم انتظار خود می بیند ، آرزوی موفقیت داریم.
نظرها:
شما هم در گفتگو شرکت کنید:
مطالب مرتبط