پایگاه تخصصی اطلاع رسانی ورزش های رزمی

کیفِ پُر و جیبِ پُر؛ دو پیش نیاز ریاست فدراسیون رزمی ؛ آیا دادگر، خان آخر را به سلامت طی خواهد کرد؟!

لطفا قبل از هرگونه پیشداوری و قضاوت عجولانه در خصوص عنوانی که برای مطلب ذیل انتخاب کرده ایم، چند لحظه ای تامل کرده و تا انتها این تحلیل را بخوانید.به گزارش پایگاه خبری رزم نیوز، فدراسیون ورزش های رزمی با تحت پوشش داشتن نزدیک به یکصد انجمن، کمیته، گروه و تشکل رزمی که پیشتر تحت عنوان کلی “سبک” از آنها یاد می شد، یکی از پر جمعیت ترین و گسترده ترین فدراسیون های ورزشی کشور محسوب می شود که آمار غیر رسمی حاکی از جمعیتی چند صد هزار نفری برای این فدراسیون است.

گستردگی کار و تنوع سلایق جمعیت ورزشکار مرتبط با این فدراسیون، خواه ناخواه شرایطی ویژه و متمایز در قیاس با سایر فدراسیون ها را برای رزمی ایجاد کرده که البته اگر برخورداری از طیف گسترده جمعیت را نیمه پر این لیوان بدانیم، نیمه خالی آن همانا حاشیه های مخرب و بزرگ و عدم برآورده شدن نیازهای مالی و اداری جمعیت مرتبط با این فدراسیون خواهد بود.

 منطقی است وقتی صحبت از حمایت انجمن هایی بین المللی چون: سامبو، سومو، کن دو و آی کی دو که تحت پوشش این فدراسیون قرار دارند مطرح می شود، یک حساب سرانگشتی تامین هزینه هایی چند صد میلیونی از بابت اعزام های رسمی بین المللی این انجمن ها را یادآور می سازد که البته به جز این انجمن ها، چند کمیته تحت پوشش نیز هرکدام تامین هزینه های خاص خود را می طلبند. جدا شدن انجمن هایی مانند: جوجیتسو از فدراسیون رزمی در عین حال که بستری جدید برای فعالیت برای این نوع انجمن ها را فراهم آورده است، باید قبول کرد در بحران بی پولی رزمی حتی می تواند یک فرصت برای این فدراسیون محسوب شود چراکه با کاهش انجمن های اسپورت اکوردی، حداقل فرصت برای سرویس دهی بهتر به چهار انجمن باقی مانده فراهم خواهد شد.

از یاد نبریم مطابق با اعلام وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون ورزش های رزمی در گروه فدراسیون های تحت پوشش معاونت ورزش همگانی قرار گرفته که به معنی تمرکز کامل فدراسیون بر توسعه ورزش نزد خانواده ها و برنامه ریزی جهت گسترش، علاقمندسازی و توسعه رزمی در سطحی تفننی و با هدف حفظ سلامت جسم و روح است. به عبارت دیگر فدراسیون از فرصت ایجاد شده می تواند استفاده بهینه برده و با تغییر ذائقه مخاطبین، طعمی تازه از رزمی را به آنها بچشاند.

توسعه ورزش های رزمی در ابعاد همگانی و قهرمانی که در شرایط موجود هر دو نوع آن می تواند در فدراسیون رزمی به عنوان یک اولویت مطرح باشد(زیرا هنوز 4 انجمن قهرمانی تحت پوشش آن قرار دارند) از یک طرف و اجرای تقویم سالیانه فدراسیون که به لحاظ منطقی تقویمی پربار و جامع از نظر برگزاری دوره های مختلف آموزشی، سمینارها، اعزام ها و … خواهد بود، در گام نخست نیازمند حضور مدیری برنامه ریز و برنامه محور خواهد بود که به اصطلاح باید از فکر و ذهنی خلاق برخوردار بوده و طرح های ذهنی خود را پس از طرح در اتاق فکر فدراسیون و جلسات هیئت رئیسه به شکلی مکتوب، اجرایی سازد. در این حالت است که صحبت از “کیفی پُر” از برنامه و ایده مکتوب برای مدیر این فدراسیون مطرح می شود.

علاوه بر داشتن برنامه های اجرایی کارشناسی شده که شرط لازم برای یک مدیریت پویا و موفق است، داشتن “جیبی پُر” و امکان تامین منابع مالی مورد نیاز برای اجرای برنامه ها نیز شرطی لازم و مکمل “کیفِ پر” خواهد بود! تامین این دو شرط لازم که به نوعی شروط کافی نیز خواهند بود، توام و همزمان با یکدیگر، می تواند برگ برنده هر کدام از کاندیداهای رزمی در انتخابات روز چهارشنبه باشد.

برای انتخابات روز چهارشنبه باید خود را به عنوان یک فرد بی طرف در موقعیت رای دهندگان قرار داد و به عنوان یک رئیس هیئت عضو مجمع که در طول یک سال، ریالی از فدراسیون دریافت نکرده است، به این تصمیم رسید که کدام یک از کاندیداهای حاضر در مجمع قادر خواهد بود با پیش شرط برنامه محوری، تحولی اساسی در ساختار مالی اداری فدراسیون ایجاد کرده و این فدراسیون بحران زده را که در ادوار قبل، ماه ها پرداخت حقوق پرسنل آن به تعویق می افتاد، به ساحل آرامش رهنمون سازد.

اما از گذر این بحث، باید نیم نگاهی نیز به کیفیت مدیریت علی دادگر، به عنوان سرپرست فدراسیون رزمی ظرف ماه های گذشته تاکنون داشت.

دادگر به عناون یک مدیر با تجربه که عنوان نخستین رئیس فدراسیون کونگ فو که اتفاقا شرایط سالیان گذشته این فدراسیون شباهت عجیبی به شرایط امروز رزمی داشت را یدک می کشد، تلاش کرد تا با سیاست پرهیز از جنجال های رسانه ای، امورات فدراسیون را با آرامش و بی سروصدا به پیش برده و مجمع را بدون حاشیه برگزار نماید. این روش مدیریتی تقریبا همانطور که از ابتدا هم پیش بینی می شد تا حد زیادی جواب داد، اما اتفاقات یک هفته مانده به برگزاری مجمع و دخالت مستقیم برخی از کارمندان فدراسیون رزمی در جریان انتخابات، دادگر را در چالشی ناخواسته قرار داد تا جایی که کاندیداهای معترض موفق به جلب نظر مثبت معاون ورزش همگانی وزرات ورزش و تعویق یک هفته ای مجمع شدند.

اینکه این تعویق یک هفته ای و فشار این کاندیداها در خصوص تغییر برخی از اعضای رای دهنده مجمع که با طرح ادعای مهندسی شدن انتخابات، عملا سرپرست فدراسیون را نشانه گرفته بودند تا چه حد بر آراء اعضای مجمع تاثیرگزار خواهد بود، واقعا قابل پیش بینی نیست زیرا تجربه نشان داده است اعضای مجمع رزمی عمدتا قابل پیش بینی نبوده و ممکن است در لحظه، تمامی پیش بینی های قبلی، تغییر کند!

چهارشنبه 23 اردیبهشت، می تواند فصلی نوین برای فدراسیونی پرجمعیت با داشتن توانایی های بالقوه باشد تا در مسیر تازه، با تغییر مسیر و اصلاح روند چندساله، افق های نوین و شخصیت جدیدی را برای خود ترسیم سازد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اخبار مرتبط