پایگاه تخصصی ورزش‌های رزمی

ما همچنان در خواب غفلتیم؛ روسیه ، پدیده نوظهور مبارزات قفس

www.khabarrazmavar.ir/?p=16540

در سال های گذشته همواره بنا بر شرایط یک سازمان برگزار کننده ، مبارزینی از یک کشور خاص در سطح ام ام ای حرفه ای دنیا مطرح شدند و عناوین قهرمانی را کسب کردند.

بطور مثال یو اف سی در اوایل شروع به کارش صحنه درخشش مبارزین سنتی آمریکایی بود. دن سرون ، تیتو اورتیز ، مت هیوز ، رندی کوتور ، چاک لیدل و … مبارزینی بودند که با توجه به تبحر در بوکس ، قوانین آن روزهای یو اف سی ، تازگی این ورزش ، تبلیغات فوق العاده و محل برگزاری مسابقات که اکثرا در آمریکا بود برای خود محبوبیتی وصف ناشدنی و بی نظیر دست و پا کردند.

بعد ها برزیلی ها با پرچم داری رویس گریسی وارد یو اف سی شدند و نشان دادند که تنها زور بازو و حجم عضلات ، فاکتور تعیین کننده نیست و از راه های ساده تر هم می توان به پیروزی رسید. آن چه گریسی جوان با جوجیتسویی که از پدرش آموخته بود در مبارزات ام ام ای انجام می داد شگفتی همگان را به همراه داشت. اعجاز خانواده گریسی سیل عظیمی از برزیلی هایی که تا پیش از این گم نام بودند را به ام ام ای حرفه ای رساند و دیگر انحصار آمریکایی های بوکسور به پایان رسید.

وقتی ژاپنی ها سازمان پراید را راه اندازی کردند جوانان این کشور نیز وارد رینگ شدند تا با پیروی از اصول و فنونی که نیاکانشان برایشان به یادگار گذاشته بودند سری در بین سرها پیدا کنند. هرچند درخشش ژاپنی ها خیلی عظیم نبود و مبارزین سرزمین آفتاب تابان همواره زیر سایه نام های جدیدی مثل دن هندرسون ، شوگان ، اندرسون و واندرلی سیلوا ، رمپیج جکسون و … قرار داشتند.

تا سالیان سال نبرد برزیل و آمریکا در ام ام ای حرفه ای ادامه داشت و همچنان هم ادامه دارد. برزیلی ها اکثرا (نمی گوییم تمامشان ، می گوییم اکثرشان) با کمک جوجیتسوی برزیلی و آمریکایی ها با بوکس و بعضا کشتی رقابت سنگین و نزدیکی را برگزار می کردند.

دوئل های دیدنی سیلوا – سونن ، سیلوا – رمپیج ، شوگان – هندو و … از این قبیل مبارزات تاریخی بود.

دو سه سال پیش درخشش جوان جنگجویی به نام کانر مک گرگور و مبارزات دو سه ورزشکار هموطنش در یو اف سی نوید ظهور ایرلند جنوبی را در ام ام ای می داد اما جز مک گرگور باقی تا به امروز فرصت عرض اندام را نداشتند.

اما اتفاقی که در دو سال گذشته به عنوان یک نکته مهم و چشمگیر حادث شده ، درخشش مبارزینی از کشور روسیه است. روس هایی متولد شده از ماخاچکالای منطقه داغستان که تا پیش از این در کشتی عنوان دار بودند، چند سالی است که به لطف درخشش خیره کننده حبیب نورماگومدوف جوان به جمع برترین کشورهای فعال در حوزه هنرهای رزمی ترکیبی راه پیدا کرده است.

درخشش فوق العاده حبیب در یو اف سی و کسب کمربند قهرمانی دسته سبک وزن و ثبت رکورد درخشان ۲۸ برد متوالی ، به روس های مسلمانی که قبل تر خواب حضور در یو اف سی را نمی دیدند روحیه و اعتماد به نفسی داده که به هیچ عنوان قابل چشم پوشی نیست.

تبحر این مبارزین پر تعداد در فنون کشتی و گراپلینگ ، که اغلب پاشنه آشیل استرایکرهای ام ام ای به شمار می رود ، باعث شده مبارزین روس پله های ترقی و پیشرفت را یک به یک پشت سر بگذارند و خود را به عنوان یک قطب نو ظهور در دنیای مبارزات قفس معرفی کنند.

اما به واقع سوال اصلی اینجاست. چرا کشورما ایران که همواره رقیب روس های سخت کوش در کشتی بوده و هست ، هنوز نتوانسته جایگاه حداقلی در دنیای ام ام ای کسب کند؟

چرا سهم ایران از ام ام ای حرفه ای تنها مختص به دو سه مبارزی است که با تلاش و هزینه خودشان و بدون کوچکترین کمکی به جمع بزرگان رسیدند؟

جواب ساده است. متاسفانه هیچ نهاد ، کمیته و فدراسیون مشخصی در ایران وجود ندارد که به ام ام ای و ام ام ای کارانمان سر و سامان دهد و با یک برنامه ریزی خوب، راه را برای حضور در عرصه جهانی هموار سازد.

متاسفیم که برای هزارمین بار می گوییم اما همچنان باید نظاره گر درخشش باقی کشورها ماند و ماند.

همچنان باید از هدر رفتن استعداد مبارزین خوش تکنیک کشورمان حسرت بخوریم.

همچنان باید بی برنامه ماند و شاهد سوء استفاده عده ای سود جو بود که با تبر به جان رزمی کشورمان افتادند.

همچنان تنها نظاره گریم و روزی از خواب بلند می شویم که دیگر فرصتی برای جبران نیست.

یک پاسخ

  1. افرادی کارکشته زیادی در ایران هستند که دو یا چند سبک رزمی را کار کردند امان از این بی پولی وگرنه کی منتظر فدراسیون و حمایت میمونه.کاش یه کم به گردش پولی برخی ورزش ها فکر کنیم. مسئولان عزیز کاش یه کم اقتصادی فکر کنیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اخبار مرتبط