به این ترتیب انواع و اقسام حواشی های گوناگون گریبانگیر تکواندوی ایران شده است که اتفاقات تلخ بسیاری را رقم زده است. چنانچه کماکان، روز به روز با خبرهایی تلخ روبرو می شویم. خبرهایی که اعمالی منافی روحیه ی ورزشی را تأئید و نگرانی، اضطراب و خدشه دار شدن غرور ورزشی را به تکواندو تزریق می کند. بر همین اساس با مجید افلاکی قهرمان و مربی اسبق تیم ملی تکواندو همراه شدیم تا نظرات ایشان را درباره موضوعات روز تکواندو جویا شویم.
عمر قهرمانی ورزشکار، با این کار به هدر رفت
مجید افلاکی درباره موضوع مثبت اعلام شدن دوپینگ بازیکن ملی پوش تکواندو، (امید عمیدی) صریحاً بیان کرد:
متأسفانه ما در ورزش تکواندو تا به حال همچنین موردی نداشتیم. اول از همه برای شخص خود ورزشکار متأسفم؛ چرا که عمر قهرمانی ورزشکار با این کار به هدر رفت و در مرحله ی بعد برای خانواده ی تکواندو متأسفم که خواسته یا ناخواسته این روزها با خبرهای تلخ و ناگوار آزرده خاطر می شوند. ممکن است موضوع مثبت اعلام شدن دوپینگ این ورزشکار به طور مستقیم به فدراسیون تکواندو مربوط نشود و در مراحل بعدی مرتبط با فدراسیون تکواندو باشد؛ اما مقصر اصلی در وهله ی اول خود بازیکن است، چراکه بازیکن حرفه ای باید شرایط قبل از مسابقه را بطور کامل از هر جهت ارزیابی کند و با آگاهی کامل پا به میادین بگذارد. صدالبته این آگاهی ها را مربی باید در اختیار ورزشکار قرار می داد و بازیکن را از تمام جهات به آمادگی و آگاهی لازم می رسانید. به هر حال مربی سکان دار تیم می باشد و بایستی این وظیفه ی سنگین را با مدیریت و درایت لازم و بی کم و کاست هدایت می کرد تا بازیکن به خود اجازه ی این عمل را ندهد و در آخر هم نتیجه ی این کم کاری ها و عدم مدیریت صحیح برمی گردد به رأس هرم و مدیریت فدراسیون تکواندو؛ زیرا مسئولین فدراسیون ما نتوانستند به شکل شایسته در این زمینه مدیریت داشته باشند که در نتیجه منجر به این مسئله ی بسیار تأثر برانگیز و نادر در تکواندو شد.
بزرگترین ضعف و چالش، در حال حاضر مدیریت فدراسیون است
در ادامه، مربی اسبق تیم ملی تکواندو در خصوص حاشیه های پنهان سرمربی تیم ملی و بازیکنان تیم ایران، بعد از مسابقات ریو افزود: بطور واضح مشخص نیست بازیکنان و مربی تیم ملی تکواندو چه موضوعی را دنبال می کنند. اصل موضوع و قضیه ی مهم ناکامی خانواده تکواندو، در المپیک ریو می باشد. البته با پتاسیل بسیار بالایی که در اختیار داشتیم و با بهترین و فنی ترین نفرات، بدترین نتیجه ی ممکن را کسب کردیم و اصلی ترین حاشیه ی پنهان ما در تکواندو این است که مسئولین و گردانندگان تیم ملی تکواندو با کلمات بازی می کنند و به اصطلاح، ضعف وکم کاری خود را پشت الفاظ و کلمات پنهان می کنند که باز هم در پایان همه ی این موضوعات در کل به مدیریت فدراسیون خواهیم رسید. به نظر من بزرگترین ضعف و چالش، در حال حاضر مدیریت فدراسیون است.
جبر و اجبار، در فدراسیون تکواندو حکم فرماست
مجید افلاکی در پاسخ به این سوال که چرا بازیکنان تیم ملی تکواندو تا به امروز که چندین ماه از پایان رقابتهای المپیک سپری شده است، هنوز مصاحبه ای جدی با رسانه ها نداشته اند پاسخ داد:
در رابطه با این موضوع دو مورد مهم قابل ذکر می باشد: اولین مورد بر می گردد به شخص خود بازیکنان تیم ملی؛ چراکه بازیکنان از واقعیت و بازگو کردن حقایق فراری هستند و هنوز به جسارت و شجاعت کامل نرسیده اند. دومین مسئله، جبر و اجباری است که در فدراسیون تکواندو حکمفرما می باشد و این حق را از بازیکنان تیم ملی سلب کرده است.
مهمترین هنر یک مدیر، تبدیل شرایط موجود به سمت شرایط مناسب و مطلوب است
افلاکی در ادامه افزود: چندین سال است که شاهد ضعف شدید در مدیریت فدراسیون هستیم. بطور مشخص در تعریف سازمانی مدیریت؛ مهمترین هنر یک مدیر، تبدیل کردن شرایط موجود به سمت شرایط مناسب و مطلوب می باشد. موضوع اصلی مرکز توجه در فدراسیون همین است. ولی ما سالهای متمادی شاهد کشمکش در خانواده ی تکواندو و خانواده ی المپیکی تکواندو هستیم و هنوز موفق نشده ایم تا بار این مشکلات را کم کنیم و در بحث مدیریت تخصصی با ثبات به نتیجه دلخواه برسیم تا در واقع بتوانیم اکثریت را راضی و خشنود نگه داریم. این معضلات به واقع اکثریت پیشکسوتان، مربیان، بازیکنان و حتی خانواده هایی که فرزندان خود را در باشگاه های تکواندو با امید و آرزو ثبت نام می کنند و در واقع کل خانواده ی تکواندو را تحت شعاع قرار می دهد. بخاطر هزینه های سرسام آور در تکواندو در آینده ای نزدیک خانواده ی تکواندو، رو به زوال خواهد رفت و این موضوع یکی از کوچک ترین ضعف های مدیریت می باشد.
افلاکی در ادامه خاطر نشان کرد: اینکه فدراسیون در روند برنامه ریزی و ارزش گذاری خود، تمام ابعاد مختلف تکواندو را در نظر نمی گیرد؛ یکی دیگر از ضعف های مدیریتی می باشد. چرا که بایستی تکواندو را در تمام ابعاد موجود بررسی کرد. اعم از ترویج، توسعه، تعلیم، تربیت و کشف استعدادهای تکواندو؛ که این مهم، لازمه ی یک تیم منسجم ملی خواهد بود و نتیجه ی آن را نیز مسلماً در مسابقات ملی و معتبر جهانی شاهد خواهیم بود. من فکر می کنم، متأسفانه فدراسیون تکواندو بصورت عمیق و موشکافانه به مشکلات تیم ملی توجه نمی کند و سطحی و بی اساس با این مسئله برخورد می کند. متأسفانه اینگونه رفتار ها از سوی فدراسیون تکواندو باعث شده است پیشکسوتان و قهرمانان و دلسوزان واقعی تکواندو از این وادی دور افتاده و به دست فراموشی سپرده شوند، در صورتی که بیشترین راهنمایی و همیاری را این عزیزان می توانند به بدنه تکواندو تزریق کنند. امیدوار هستیم هر چه زودتر این ثبات مدیریت و اتحاد در تکواندو نمود پیدا کند.
برنامه مناظره نبود و بیشتر شبیه دورهمی بود
مجید افلاکی، مربی اسبق تیم ملی تکواندو در رابطه با برنامه ی تلویزیونی نبض ورزش و مناظره ی مربوط به وضعیت تکواندو گفت: به نظر من این برنامه مناظره نبود و بیشتر شبیه یک دورهمی بود. شرایط و وضعیت جسمانی مرتضی کریمی برای حضور در این برنامه به علت جراحی قلب بازی که مدتی قبل انجام داده بودند بسیار نامساعد بود و موضوع بیماری این پیشکسوت باتجربه ی تکواندو باعث شد که جوابگوی این مناظره نباشند و صحبت های حسن ذوالقدری در مورد آمار و ارقام هم تکرار مکررات بود، با وجودی که اذهان داشتند اشتباهات زیادی در مسابقات ریو داشتند ولی در کمال تعجب باز هم در صدد تکرار کردن این اشتباهات بودند وآمار و ارقام بی اساس را برای توجیه این عملکرد ضعیف عنوان می کردند.
افلاکی تأکید کرد: به نظر می رسد مدیران فنی تیم ملی تکواندو در صدد هستند که پشت این آمار و ارقام و بازی کردن با کلمات و اعداد، عملکرد مدیریت فدراسیون را مثبت و قابل قبول جلوه دهند؛ در صورتی که در حال حاضر بسیار شایسته و پسندیده است که شخص اصلی، یعنی مدیریت فدراسیون در مناظره های مختلف حضور داشته باشند تا تمامی حواشی تکواندو و عملکرد تیم ملی را بطور واضح برای خانواده ی تکواندو بازگو کنند تا شاید زخم های بر جای مانده بر بدنه خانواده ی تکواندو تا حدودی التیام پیدا کند.
در پایان و نتیجه گیری از بحث حاضر، قهرمان تیم ملی تکواندو عنوان کرد:
تکواندو در حال حاضر احتیاج به گزینه های بسیار زیادی دارد تا بتواند دوباره روح و جان تازه ای به بدنه ی آن دمیده شود؛ ولی با این حال بسیار متأسفم برای قهرمانان و پیشکسوتان و نامداران قدیمی تکواندو که با تلاش بسیار و خون دل خوردن در گذشته برای زیرساخت و اساس تکواندو همت گماردند؛ چرا که نه تنها برای زحماتشان ارزشی قایل نشده اند، بلکه به راحتی هر چه تمام تر، زحمات آنها را پایمال کرده اند و با ادامه این روند به زودی باید مرثیه ی مرگ تکواندو را باهم بخوانیم.