باید نگران آینده بود؛
شناسه خبر : ۰۹:۵۸ 1395/09/23
پایانی تلخ برسال سیاه تکواندو/ وزارت ورزش درخواب و ناکامی ها بیدار
تکواندو ایران که در بازیهای المپیک نتوانست در بخش مردان انتظارات را برآورده کند و بزرگترین ناکامی را رقم زد، با بی‌تفاوتی مسئولان وزارت ورزش به روند این ناکامی‌ها ادامه می دهد.
به گزارش پایگاه خبری رزم آور ، تیم ملی تکواندو ایران در روزهای اخیر دو رویداد مهم را با کسب نتایجی ضعیف پشت سرگذاشت تا روند نزولی تکواندو ایران در بخش مردان همچنان ادامه پیدا کند. این درحالی است که مسئولان ورزش هم نسبت به نتایج اخیر این تیم واکنشی نشان نداده اند.
این تیم با ۵ تکواندو طی روزهای ۱۹ و ۲۰ آذرماه در مرحله نهایی رقابتهای گرندپری یا همان جایزه بزرگ به میدان رفت و با تک نشان طلای سجاد مردانی به کار خود پایان داد. بهنام اسبقی، هادی‌پور، مسعود حجی زواره و ابوالفضل یعقوبی نه تنها در کسب مدال توفیقی نداشتند بلکه در همان مراحل ابتدایی با شکست برابر رقبای خود از دور مسابقات خارج شدند
در رقابتهای جام جهانی هم که به مدت دو روز در همان باکو برگزار شد تیم ملی ایران شرایط خوبی نداشت و با پیروزی خفیف مقابل روسیه و دو شکست با اختلاف امتیاز بالا مقابل کره جنوبی و ترکیه از دور مسابقات خارج شد تا پرونده تکواندو ایران در سال کابوس وار ۲۰۱۶ برای تکواندو ایران با طعم تلخ شکست بسته شود.
بعد از شکست تیم ملی در المپیک ۲۰۱۶ ریو، نتایج ضعیف پسران نوجوان در رقابتهای جهانی کانادا و متعاقب آن نتایج ضعیف تر در دو رویداد مهم پایانی سال ۲۰۱۶، به نظر می رسد فدراسیون تکواندو در بخش مردان روند نزولی را که از مسابقات منتهی به المپیک ریو و به خصوص جام جهانی دوره قبل در مکزیکوستی آغاز شده بود همچنان ادامه می دهد و مردان تصمیم گیرنده تکواندو نیز گویا قرار نیست نگاه منطقی و واقعه بینانه ای به شرایط داشته باشند.
فدراسیون که قرار بود بعد از ریو نتایج اسف بار آن را بررسی کند و به اطلاع عموم برساند، بدون توجه به افکار عمومی روند نزولی خود را ادامه داده و با ابقا کادر فنی یک تصمیم اشتباه دیگر به سایر تصمیمات خود اضافه کردند تا نتیجه آن شود که در باکو شاهد آن بودیم.
با تداوم این روند دیگر نمی توان نقش کادر فنی، تکواندوکاران، توجیهات نخ نما شده ای چون سندروم فرسودگی، جو رسانه ای و …. را در این نتایج دخیل دانست و مدیریت فدراسیون باید تقش تعیین کننده خود و مشاوران خود در این ناکامی های خردکننده در این نتایج را پررنگ تر مورد بررسی قرار دهد و آن را بپذیرد.
سید محمدپولادگر نزدیک به ۲۰ سال در تکواندو ایران مدیریت کرده و در شرایط فعلی برنامه خاصی برای فدراسیون تحت مدیریت خود ندارد و در واقع به بن رسیده و راهکارهای وی نیز هر کدام خیلی زود با شکست مواجه می شود و باید اذعان داشت که طرحی نو برای برون رفت از این وضعیت ندارد.
رئیس فدراسیون که تلاش کرده تا شرایط را پس از ناکامی در المپیک تغییر داده با وجود مشکلاتی که در داخل کشور دارد، کرسی های بین المللی که در اختیار این فدراسیون بود را هم از دست داده تا عملا بازوی قدرتمندی برای پیشبرد کارهای فدراسیونش نداشته باشد. تعامل با ارکان فدراسیون جهانی شاید یکی از دلایل از دست رفتن موقعیت تکواندو ایران در عرصه بین المللی باشد.
رئیس فدراسیون نه تنها خودش کارایی لازم را در بعد بین الملل نداشته است بلکه افرادی هم که می توانستند در این بخش تکواندو ایران را حمایت کنند نیز یکی بعد از دیگری طرد کرد. از کیارش بحری، مدیر کاربلد امور بین الملل گرفته تا هادی ساعی اسطوره ای که تکواندو جهان احترام زیادی برای او قائل است گواه این مدعا هستند. برای حذف نفرات ایرانی در عرصه بین المللی نامه نگاری هایی توسط برخی افراد شده بود که در یاد جامعه تکواندو خواهد ماند.
شاید اشاره به مراسم «گالا» یا همان انتخاب بهترین های سال نمونه بارز از تعامل نداشتن با فدراسیون جهانی باشد. شاید چنین مراسمی برای فدراسیون ایران اهمیت نداشته باشد ولی چرا از سال ۲۰۱۴ که چنین مراسمی راه اندازی شد تیم ایران نماینده ای در آن ندارد. مگر سال ۲۰۱۵ که تیم ایران قهرمان شد مقانلو، عاشورزاده و خدابخش استحقاق کسب عنوان در این مراسم را نداشتند؟
در بخش فنی نیز تیم ملی مشکلات زیادی داشته و دارد. فدراسیون تکواندو حسن ذوالقدر را به عنوان رئیس سازمان تیم های ملی منصوب کرده و او نیز در یک برنامه زنده تلوزیونی بعد از المپیک ریو به صراحت از اشتباه در انتخاب مسیر برای کسب سهمیه المپیک و مدال در این رویداد بزرگ صحبت می کند. اینکه چرا مردی با تجربه چهار دوره حضور در المپیک و نزدیک به ۱۰ دوره رقابتهای جهانی نمی تواند تیم تحت مدیریت خود را به درستی رهبری کند همان دلیلی را دارد که فدراسیون با رئیس باتجربه خود نمی‌تواند کارایی لازم را داشته باشد.
سرمربی تیم ملی که مدتی قبل از تعامل خود با مربیان لیگی صحبت کرده بود، بعد از شکست در باکو از تعامل نداشتن با باشگاه ها به عنوان یکی از عوامل شکست یاد می کند تا مربیان لیگی را نیز با خود دشمن کند. شاید مقانلو فراموش کرده که در منچستر ۲۰۱۵ چه اتفاقی افتاد که اعتماد ملی پوشان به کادر فنی از دست رفت و سرآغازی شد بر مشکلات کنونی تیم ملی!
مشکلات تکواندو روز به روز در حال افزایش است و به نظر می رسد این رشته المپیکی نیاز به تفکر، استراتژی و ایده تازه دارد و اگر همین روند ادامه پیدا کند در جهانی «موجو» کره جنوبی ۲۰۱۷ شکست سختی در انتظار تکواندو ایران خواهد بود.
وزارت ورزش یا خودش را به بی تفاوتی زده و اهمیتی برای تکواندو قائل نیست و یا قدرت برخورد با ناکامی های این فدراسیون را ندارد و از پس لابی های پشت پرده برنمی آید تا اوضاع را تغییر دهد. با این حال می تواند با گرفتن نظر کارشناسان و صاحب نظران، فکری جدید برای این رشته داشته باشد.
روندی که تکواندو در پیش گرفته و ظاهرا پایانی هم برناکامی هایش نیست، اهالی این رشته را نگران کرده و به نظر می رسد در صورت ادامه آن شرایط تیم ملی بدتر از قبل نیز خواهد شد.
باید امیدوار بود شرایط جدیدی برای مسائل فنی تیم ملی در نظر گرفته شود نه اینکه بعد از نزدیک به ۹ سال دوباره سکان هدایت تیم ملی به یک مربی برکنار شده واگذار شود که برای بودنش حاضر است سازمانی یک نفره تشکیل دهد و ناکامی مطلق در المپیک ریو را به سندروم فرسودگی بازیکنان ربط دهد نه فرسودگی تفکر مدیریتی!
محمدبیرامی – خبرگزاری مهر
نظرها:
شما هم در گفتگو شرکت کنید:
مطالب مرتبط